Wie ben ik.
Ik had een prachtig leven. Een jong gezin, lieve vriend, goede baan, mooie mensen om me heen en hobby’s die me blij maakten. Mijn agenda zat tot de nok gevuld met leuke dingen.
Totdat ik mezelf steeds vaker hoorde zeggen: “Het gaat wel, ik ben alleen zo moe." "Als ik een paar nachten goed slaap, voel ik me weer de oude.”
Wie nam ik nu in de maling?
Ik voelde me al maanden niet lekker in mijn vel. Was boos, verdrietig en moegestreden. Mijn emoties vlogen alle kanten op. Een burn-out? Dat gaat me niet gebeuren; dat is een ding wat zeker is.
En toen, zat ik thuis met een burn-out. Ik, een vrouw met onuitputtelijke energie, ambities en een jong gezin. Nooit ziek en stond altijd klaar voor mijn cliënten en collega’s in de gehandicaptenzorg. En nu was ik zo moe dat ik mijn bed niet uit kon komen.
Tegelijkertijd had ik geen rust in mijn lijf en bleven de gedachten in mijn hoofd tollen. Wat voelde ik me een zwakkeling. Gefaald, opgebrand, angstig, boos en verdrietig tegelijk toen de bedrijfsarts me naar huis stuurde.Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Ik snapte er niets van. Ik sportte, ging toch op tijd naar bed, deed regelmatig wat leuks met vriendinnen.
Ja, ik had lichamelijke klachten. Hoofdpijn, mijn nek en schouders zaten vast en mijn hart sloeg regelmatig op hol. Ook had ik zo’n buikpijn dat ik opgekruld op de bank lag. Ik legde geen verband tussen die lichamelijke klachten en andere zaken in mijn leven.
Ook mijn emoties schoten alle kanten op. De ene keer viel ik uit tegen mijn vriend of kinderen en de andere keer huilde ik, omdat ik iets onbenulligs was vergeten. Dat verstrooide herkende ik helemaal niet van mezelf. Ik had altijd mijn zaakjes op orde. Hielp iedereen waar ik kon en nu kon ik nauwelijks iemand om me heen verdragen.
Een weekje vakantie en dan kan ik er wel weer zijn, zei ik tegen mijn baas. Uiteindelijk werden dit zeven maanden.
Ik werd gedwongen om dingen anders te (leren) gaan doen. Het was tijd om het heft in handen te nemen. Hiervoor was hulp van buitenaf nodig. Ik had zelf al een boek gekocht en een app voor mindfulness gedownload, maar om echt te veranderen moest ik dieper graven.
Hoe komt het waarom ik doe wat ik doe?
Waarom wil ik zo graag anderen helpen ten koste van mezelf?
Hoe komt het dat ik me steeds zo schuldig voel als ik even niks doe?
Ik heb vooral in de spiegel moeten leren kijken naar mezelf en leren uiten wat ik diep van binnen voel. De gevoelens die ik voor iedereen - inclusief mezelf - verborgen hield. Dat was emotioneel en pijnlijk confronterend. Het voelde als een achtbaan waarvan je niet wist waar het einde was. Maar achteraf gezien. Ik had het voor geen goud willen missen.
En nu
-
Heb ik geleerd dat mijn doorzettingsvermogen een kracht is, maar ook een enorme valkuil. Zolang ik naar mijn lichaam blijf luisteren, kan ik een hele hoop aan. En herstel en ontspanning heb ik echt moeten leren en zelfs moeten plannen in mijn agenda.
-
Ik ben een gezellige, lieve, gekke moeder die er op de juiste momenten voor haar kinderen is. Maar plan ook elke dag een moment me-time en soms zelfs een hele dag.
-
In mijn werk heb ik de juiste balans gevonden, waardoor ik energie over houdt om ook in mijn vrije tijd leuke dingen te doen.
-
Ik help nog steeds graag anderen, maar niet meer ongevraagd. Als het mij wordt gevraagd, neem ik eerst een paar seconde bedenktijd in plaats van dat een JA meteen uit mijn mond floept.
-
Ik voel veel beter mijn grenzen aan. Natuurlijk gaat het nog weleens mis, maar dan weet ik hoe ik bij kan sturen. Fouten maken hoort erbij. Ik heb echt moeten leren minder hard te zijn voor mezelf.
En bovenal: ik doe veel meer wat ik leuk vind en maak mijn dromen waar; zonder alle negatieve stemmetjes die zich afvragen wat een ander ervan vindt. Ik koos ervoor uit de zorg te stappen en mijn kennis, ervaring en leergierige geest om te zetten in mijn huidige werk. Iets waar ik iedere dag dankbaar voor ben.
Het was a hell of a ride, maar ik had het niet willen missen. Ik ben nog steeds mijn oude, drukke, chaotische, irritant optimistische, eigenwijze ik. Alleen dan in een 2.0 versie! 😀
Meer over mij
Ik word door anderen gezien als een spring in het veld en altijd in voor iets spontaans of nieuws. Het kan me vaak niet gek genoeg zijn. Of het nu gaat over een bakcursus, over de kop in de achtbaan of een cacaoceremonie; ik ben altijd nieuwsgierig naar wat er nog meer is in het leven.
Mijn nieuwsgierige en open kijk op de wereld maakt dat ik onbevooroordeeld kan luisteren. Anderen zien mij als iemand bij wie je altijd advies kan halen en op wie je kan steunen als het minder gaat. Maar wel iemand met het hart op de tong. What you see is what you get. Ik draai er geen doekjes omheen. Dat kan soms confronterend zijn om te horen, maar altijd met de juiste intentie en nodig als je écht wil veranderen.
Mijn visie
Alle jaren in de zorg leerden mij hoe het is om keihard te werken en mijn eigen belangen achter die van een ander te zetten. Maar ik heb ook gezien en meegemaakt wat er gebeurt als te vaak wordt gevraagd om een tandje bij te zetten, je alle gaten moet dicht lopen en je het gevoel hebt geen nee te kunnen zeggen. Dit ligt niet aan het werken in de zorg maar dit ligt aan de persoon die je bent.
Het is niet erg om hard te werken en voor anderen klaar te staan, maar niet ten koste van jezelf. Dat laatste vergeten we vaak en hebben we bijna als ‘normaal’ bestempeld. Kiezen voor jezelf en nee zeggen tegen een ander voelt egoïstisch en alsof je de ander afwijst. Dat laatste willen we koste wat het kost voorkomen.
Het kan ook anders. Als je stopt met vechten, komt er ruimte voor jou. Ruimte voor jouw emoties, jouw twijfels, jouw angsten en bovenal ruimte voor herstel. Zodat het plezier en de rust weer terugkomt. Het genot als je naar je kinderen kijkt. Werk doet waarin je wordt uitgedaagd, maar niet meer alles van je vraagt.
Is deze weg dan alleen maar pijnlijk? Nee, zeker niet. Het is ook met veel humor, inzichten en groei. Overwinningen vieren we. Er is vooral tijd en ruimte voor jou, jouw emoties, jouw twijfels, jouw onzekerheden!
Als je mij zou kennen, zou je weten dat ik;
… gek ben op struinen in het bos of door de duinen. Genietend van de geuren, kleuren en dieren en de wind door mijn haren.
… dol ben op boeken en een boekenkast vol boeken heb. Ik lees vaak drie boeken tegelijk en vaak kom ik nooit bij het einde.
… nooit een film kan afkijken, omdat ik dan al in slaap ben gevallen.
… gek ben op lekker eten, maar je kan me nergens voor wakker maken . Mijn slaap is heilig; zelfs een tompouce of sushi kan er niet tegenop!
… niet van koetjes-en-kalfjes-gesprekken houdt, dat vind ik echt tijdverspilling
… een eeuwige optimist ben en niet van gedoe, geklaag en gemopper houd.