Herken je dit ook dat je denkt ‘Eindelijk weekend’ of ‘eindelijk vakantie’ dan heb ik eindelijk eens tijd om uit te rusten en bij te komen.
Lukt het je dan om te kunnen ontspannen?
Of ben je dan stiekem nog de hele dag bezig met wat er moet?
Op zich is dat wel de verklaren. Als je deze hele week hoog in je energie bent en het uiterste van jezelf vraagt in je werk dan raakt je lichaam daar aan gewend. Het raakt dan in paniek als het dan opeens niets hoeft te doen.
Dit is ook de reden dat mensen zich vaak ziek voelen in het begin van hun vakantie. Het lichaam weet niet wat hij moet doen.
Als je maar lang genoeg het uiterste van je lichaam vraagt dan vergeet het lichaam hoe het moet ontspannen en opladen.
Zodra je dan op de bank ploft omdat je een serietje wilt kijken merk je dat je hoofd allemaal redenen gaat geven wat je beter kan doen dan hier op de bank zitten zoals ‘Zitten is toch zonde van je tijd?’ of ‘doe eens wat nuttigs’.
Je lichaam kan ook onrust aangeven bijvoorbeeld door je steeds op te laten staan om wat te pakken of doen tussendoor.
Dit zijn signalen dat je lichaam in de over-drive zit en niet meer kan ontspannen.
Ik herken dit maar al te goed.
De jaren voordat ik uitviel met een burn-out was ik altijd maar bezig.
Werken, overwerken en daarnaast waren alle avonden gevuld met verplichtingen studie, hobby’s , vrienden.
Leuke verplichtingen dat zeker maar toch waren het wel afspraken die ik van mezelf moest doen.
Afzeggen na een rotdag op het werk was dan ook niet een optie.
Mensen om mij heen zeiden altijd ‘jeetje Miek wat heb je toch een hoop te doen, jij zit ook nooit stil he’
Ik zocht er niets achter. Voelde wel als een compliment voor mij tomeloze energie.
Ik was ook altijd druk voor anderen. Stond vooraan om dingen te organiseren, de perfecte cadeautjes uit te zoeken of mijn hulp gevraagd en ongevraagd aan te bieden.
Stil zitten was geen optie en vond ik zonde van de tijd.
Ik had ook altijd een mening over mensen die ‘niets deden’ vond ze lui en zwak. Dacht echt ‘ga toch eens wat nuttigs doen’
Uiteindelijk heb ik 8 maanden thuis gezeten met een burn-out.
Ik was totaal uitgeput mijn lichaam en mijn geest.
Ik kon letterlijk geen stap meer zetten en heb weken geslapen en in bed gelegen.
Mijn hoofd vond alles te veel. Geluiden als een wasmachine, tv, radio ik kon het niet verdragen.
Zelfs mijn kinderen waren vaak te veel. Dan keek ik op tegen het moment dat ze uit school kwamen want dan moest ik er voor ze zijn. Ik telde de uren af tot ze weer in bed lagen zodat ik ook weer kon slapen.
Ik vergat alles wat los en vast zat. Had geen concentratie om iets te lezen.
Het vloog mij naar de keel als ik een afspraak had met de bedrijfsarts of mijn baas om te praten over weer werken.
Echte paniek voelde ik dan.
Het idee van weer aan de tijden, regels en taken van het werk te moeten voldoen bezorgde mij veel angst. En dat terwijl ik mijn werk altijd met zoveel plezier deed.
Ik heb mij in die periode echt afgevraagd of het ooit nog goed zou komen.
Maar na een paar maanden kreeg ik toch steeds meer interesse in de wereld om mij heen.
Wat me in die afgelopen maanden het meest geholpen heeft?
Wandelen in de natuur. Lopen net zolang totdat mijn hoofd stopte met malen.
En daarnaast praten met een coach die me sturing gaf. Ik kon het niet meer zelf bedenken en iemand die me daarmee hielp vond ik erg fijn.
Het was een ware zoektocht naar de balans tussen actie en rust.
Het heeft dan ook nog wel 2 jaar geduurd voordat ik weer echt durfde te vertrouwen op mijn eigen lichaam en geest. Angst voor een terugval heb ik lang gehad.
Ik wil je nu niet meteen een burn-out aanpraten maar je wel wakker schudden
Hoe voel jij je?
- Heb jij jezelf een hoge lat opgelegd
- Heb jij moeite om je rust te pakken en belangrijker je daar niet schuldig over te voelen
- Stel je hoge eisen aan jezelf en anderen
- Ben je altijd maar bezig om het zo goed mogelijk te doen
- Maar ondertussen jezelf volledig voorbij loopt en je steeds moeier wordt
en emotioneel uitgeput
Wat ga je dan NU doen?
⛔ STOP hiermee!!!!
Ik zeg het echt uit het diepste van mijn hart.
Doe het jezelf niet meer aan.
Het doet mij pijn als ik mensen zie die zichzelf zo uitknijpen.
Het hoeft niet, ook jij verdiend je rust. ECHT… 💝
En als je wilt
Laat mij je dan helpen je uit deze ratrace te halen. Buiten in de natuur
Mail me dan even dan hebben we even contact
contact@miekezorgt.nl of kijk op mijn site www.miekezorgt.nl
Warme paasgroet,🐰
Mieke
Comments